Pielgrzymka do ko艣cio艂a 艣w. Aleksego na Awentynie w Rzymie
Na prze艂omie czerwca i lipca tego roku uczestniczy艂em z 偶on膮 w diecezjalnej pielgrzymce autokarowej z Opola do Rzymu. Najpierw pojechali艣my do Padwy i tamtejszej bazyliki, gdzie spoczywa 艣w. Antoni. Potem udali艣my si臋 do Asy偶u i ko艣cio艂a 艣w. Franciszka.
Ostatnim etapem tej pielgrzymki by艂 Rzym i Bazylika 艣w. Piotra, kt贸ra zachwyca swoim ogromem, pi臋knem i bogactwem. Obowi膮zkowo nawiedzili艣my, znajduj膮cy si臋 tutaj, gr贸b 艣w. Jana Paw艂a II - najwi臋kszego ze wszystkich Polak贸w. Po zwiedzeniu tych najciekawszych miejsc postanowi艂em zrezygnowa膰 z innych wspania艂ych atrakcji dla oczu i ducha. Za zgod膮 przewodnika, 3 lipca 2014 roku postanowi艂em od艂膮czy膰 si臋 od grupy na prawie 3 godziny i odnale藕膰 ko艣ci贸艂 艣w. Aleksego na Awentynie, kt贸ry jest oddalony od placu 艣w. Piotra o oko艂o 4 kilometr贸w.
Moja droga przebiega艂a najpierw ulic膮 Via dei Conciliacione, wybudowana za czas贸w dyktatora Mussoliniego, w kierunku Castel Sant' Angelo, dalej przez most Sant' Angelo na Tybrze i wzd艂u偶 wschodniego brzegu bulwarem w d贸艂 rzeki a偶 do mostu Ponte Sublicio.
Przed mostem zobaczy艂em wielkie wzg贸rze Awentyn, jedno z siedmiu na kt贸rych zbudowany by艂 staro偶ytny Rzym. Przed wzg贸rzem zaciekawi艂y mnie umocnienia 偶elbetowe wysokiej, bardzo stromej skarpy kt贸ra musia艂a si臋 powoli kruszy膰, a jej od艂amki spada膰 na ruchliw膮 ulic臋 tu偶 przy Tybrze. Na pewnej d艂ugo艣ci skarpy by艂y prowadzone roboty budowlane zwi膮zane z umocnieniem skarpy. 艢wiadczy艂y o tym ogrodzenie z siatki stalowej przemys艂owej. Tam na wzg贸rzu na wysoko艣ci oko艂o 30 m wida膰 by艂o bardzo ma艂y fragment dachu absydy ko艣cio艂a 艣w. Aleksego. Do ko艣cio艂a 艣w. Aleksego zbli偶a艂em si臋, id膮c pod g贸r臋 ulic膮 Porta Lavernale, kt贸ra 艂膮czy si臋 z ulic膮 艣w. Sabiny. Przy skrzy偶owaniu ul. 艣w. Sabiny i 艣w. Aleksego od strony zachodniej zobaczy艂em fasad臋 pi臋trowego budynku z bram膮 wjazdow膮 po艣rodku. Na portalu bramy by艂y wbudowane po bokach dwie marmurowe bia艂e tablice - po lewej Basilica a po prawej Alessio. Gdy podszed艂em do zamkni臋tej stalowej bramy, zobaczy艂em kolejny pi臋trowy fronton zabudowy ko艣cio艂a wraz z tympanonem nad naw膮 g艂贸wn膮 i g贸ruj膮c膮 wie偶膮 dobudowan膮 z kamienia z boku ko艣cio艂a. Od strony p贸艂nocnej znajduje si臋 ma艂y park 艣w. Aleksego, z kt贸rego zrobi艂em zdj臋cie ko艣cio艂a od strony absydy. Z tego miejsca jest pi臋kny widok na zachodni Rzym, na wzg贸rze Zatybrze, na Watykan, na monument kr贸la Wiktora Emanuela II. Ponownie powr贸ci艂em do wej艣cia g艂贸wnego i nacisn膮艂em przycisk dzwonka. W drzwiach pojawi艂 si臋 m艂ody m臋偶czyzna o azjatyckich rysach twarzy ubrany w ciemn膮 koszul臋 i czarne spodnie. Na moj膮 pro艣b臋 w j臋zyku angielskim, 偶e chcia艂bym zobaczy膰 ko艣ci贸艂,otrzyma艂em odpowied藕, 偶e nie mog臋, i m臋偶czyzna wskaza艂 r臋k膮 na tablic臋 informacyjn膮, na kt贸rej podano, 偶e o godz. 14 wci膮偶 obowi膮zuje sjesta, czyli czas wolny dla mieszka艅c贸w tego przybytku. Na moj膮 usiln膮 pro艣b臋, 偶e jestem z Polski, 偶e 艣w. Aleksy jest patronem mojego ko艣cio艂a, m臋偶czyzna zmieni艂 zdanie i wpu艣ci艂 mnie do 艣rodka, i pozostawi艂 mnie samego.
Po arkadami przed wej艣ciem bocznym do ko艣cio艂a, po prawej stronie stoi pos膮g papie偶a Benedykta XIII, fundatora odbudowy ko艣cio艂a. Jego pontyfikat trwa艂 w latach 1724 – 1730. Ko艣ci贸艂 ten w poprzednich wiekach by艂 wielokrotnie przebudowywany. Jego pocz膮tki si臋gaj膮 ko艅ca IV wieku, cho膰 to nie jest udokumentowane. Do ko艣cio艂a od strony po艂udniowej dobudowany jest klasztor Ojc贸w Somaschi, pochodz膮cych z Hiszpanii.
Wcze艣niej patronem tego ko艣cio艂a by艂 艣w. Bonifacy, rzymianin, m臋czennik z ko艅ca III wieku, kt贸ry wyjecha艂 do Cylicji obecnie w Turcji, aby pomaga膰 prze艣ladowanym chrze艣cijanom. Sprowadzone do Rzymu jego szcz膮tki pochowano w tym miejscu. Po up艂ywie prawie jednego wieku spocz臋艂o tu tak偶e cia艂o 艣w. Aleksego. Od tego czasu rodzi si臋 tu kult i legenda tego 艣wi臋tego, patrona 偶ebrak贸w i pielgrzym贸w. To tu w latach 989 - 992 przebywa艂 czeski biskup Pragi Adalbert, benedyktyn, p贸藕niejszy Polski biskup i m臋czennik 艣w. Wojciech. Przy ko艣ciele by艂 wtedy monastyr benedykty艅ski.
Jak podaje ilustrowany przewodnik dla turyst贸w w j臋zyku angielskim, jest to barokowy, tr贸jnawowy, z naw膮 g艂贸wn膮 wspart膮 na pi臋ciu filarach, ko艣ci贸艂 o d艂ugo艣ci 50 m, szeroko艣ci 28 m i wysoko艣ci 15 m. Wie偶a dobudowana w XVIII wieku ma oko艂o 30 m wysoko艣ci.
O艣 g艂贸wna ko艣cio艂a jest skierowana na Watykan. Mo偶na powiedzie膰, 偶e ko艣ci贸艂 艣w. Aleksego jest dwa razy d艂u偶szy od ko艣cio艂a w Przedborzu. Wn臋trze ko艣cio艂a jest pi臋kne jak wszystkich ko艣cio艂贸w rzymskich, wida膰 bogactwo malarskie 艣cian i sufitu, pi臋kna kamienna posadzka. Na ko艅cu nawy g艂贸wnej, pod absyd膮, na niewielkim podwy偶szeniu znajduje si臋 cyborium, czyli obudowa sto艂u liturgicznego sk艂adaj膮ca si臋 z czterech kolumn podtrzymuj膮cych baldachim w formie kopu艂y. Zaraz przy wej艣ciu g艂贸wnym po lewej stronie znajduje si臋 ma艂a kaplica po艣wi臋cona 艣w. Aleksemu. Przed tym prostym o艂tarzem wida膰 gipsow膮 rze藕b臋 艣w. Aleksego w pozycji jakby p贸艂 le偶膮cej.
W prawej r臋ce trzyma krzy偶, a w lewej w 艣ci艣ni臋tej gar艣ci zw贸j papieru. Nad nim wida膰 fragment poz艂oconych schod贸w, pod kt贸rymi mieszka艂 nierozpoznany przez 17 lat w domu swego ojca. Pomi臋dzy drugim a trzecim filarem jest kamienna studnia z domu 艣w. Aleksego.
Ciesz臋 si臋, 偶e by艂em tu chyba jako pierwszy parafianin. Modli艂em si臋 tu w intencji w艂asnej, naszej parafii i jej duchowych pasterzy. Warto by艂o tu przyby膰.
W drodze powrotnej wraca艂em ulic膮 艣w. Sabiny, dalej obok Circo Massimo i ruin wzg贸rza Palatynu, dalej bulwarem w g贸r臋 rzeki Tybr a偶 do Placu 艣w. Piotra, gdzie by艂o um贸wione wcze艣niej miejsce ponownego spotkania si臋 naszej pielgrzymki.
Andrzej Stolecki z Praszki
