Przedbórz zawsze był krótkim przystankiem przed Policzkiem. Ciocia Lodzia, siostra mojej Mamy mieszkała ze swą rodziną na Kieleckiej. Do Przedborza przyjeżdżaliśmy autobusem PKS z Łodzi. Ktoś z rodziny odbierał nas z przystanku. Jechaliśmy do Cioci Lodzi. Tutaj zawsze było cos ciekawego dla takich dzieciaków, jakimi byliśmy my z Szadku. A to się wykluły kurczaki, a to urodziła się jakaś koza, czy owieczka. Kielecka, tam gdzie mieszkała Ciocia, to już prawie poza miastem. Dziadek przyjeżdżał wozem i… już były wakacje. Przedborza z tamtych lat nie pamiętam. Może szliśmy na lody z siostrami ciotecznymi, może na spacer po mieście? Jeśli była niedziela, to szliśmy całą rodziną na mszę do kościoła. Był inny, niż ten nasz szadkowski. Każdy kościół jest inny… Teraz odwiedzam także cmentarz, bo tam leżą Dziadkowie Kopciowie.

Marek Niedźwiecki

Marek Niedźwiecki po latach na Policzku

Poniżej kilka wpisów z bloga Marka Niedźwieckiego www.marekniedzwiecki.pl

Za dwa tygodnie Wigilia... (2008-12-10)

(...) 10 grudnia 1926 roku urodziła się moja Mama – Kazimiera Kopeć. W małej wiosce Policzko, koło Przedborza. Wszystkie najpiękniejsze letnie wakacje pamiętam stamtąd. Smak i zapach prawdziwego chleba, który piekła Babcia Zosia. Zsiadłe mleko, które można było kroić nożem. Masło robione ze śmietany. Jajka podkradane kurom, żeby je w sklepie za ścianą wymienić na oranżadę. Spanie na sianie. Wiśnie jedzone prosto z drzewa. Takie miłe, małe wspomnienia. (...)

Taka zwyczajna środa... (2009-01-21)

(...) Taka zwyczajna środa, a jednak Dzień Babci. Moje już dawno nie żyją. Babcia Leokadia była jak arystokratka. Prawie całe życie w Szadku na Kościelnej. Zawsze zadbana, pięknie uczesana. Nigdy nie odmawiała herbaty. Babcia Zosia była najukochańsza, pewnie dlatego, że widziana tylko podczas wakacji. Całe życie na Policzku koło Przedborza. Poprawniej by było w Policzku, ale mówiło się, że Dziadkowie mieszkają na Policzku i tak zostało. Taka ładna nazwa. Babcia rozpieszczała nas każdego lata. Piekła najlepszy na świecie chleb. Znaczy... tak mi się mogło wtedy tylko wydawać. (...)

Policzko 09.09.09. (2009-09-09)

Taki wyjątkowy dzień. Pojawiły się zremasterowane The Beatles dzieła wszystkie, a ja postanowiłem zapamiętać tę datę podróżą do miejsca, gdzie ponad 40 lat temu spędzałem prawie każde wakacje. U Dziadków Kopciów na Policzku. To taka mała wioska koło Przedborza. Wtedy koniec świata, wczoraj dwie godziny szybkim samochodem...

Nie ma już tamtych miejsc, smaków i zapachów. Babcia Zosia piekła taki chleb w piecu domowym, że jego smak chyba do dziś pamiętam. Znaczy śni mi się czasem... A zsiadłe mleko, które można było kroić nożem? Masło robione ze śmietany domowym sposobem. Wakacje na Policzku zawsze były wspaniałe. Podbierało się kurom „jajki” i wymieniało w sklepie na oranżadę albo cukierki. Babcia o tym wiedziała, ale dla wnuków, przymykała na to oko. Sklep prowadził nasz wujek. Jak to na małej wiosce, rodzina prawie w każdej zagrodzie. Przy drodze przez wieś rosły wiśnie. W ogrodach jabłonie: kosztele, malinówki, antonówki. Z gruszek najczęściej cukrówki. Ktoś zna jeszcze te nazwy? Malinówki jeszcze czasem widzę na bazarku, ale smakują jakoś inaczej. OK., to wszystko może mi się tylko wydawać. Niech tak zostanie. Tamte czasy, druga połowa lat 60, nie były łatwe, ale ja byłem dzieckiem i było mi dobrze. Wakacje u Babci i Dziadka to było to!

Wybierałem się w tę wczorajszą podróż już od kilku lat. Zawsze coś stawało na przeszkodzie, tym razem się udało. Świat z dzieciństwa zmalał, ale trafiłem do niego bez przeszkód. Pamięć z tamtych lat nie zawodzi. Policzko się zmieniło, już nie ma domu moich Dziadków. Ale ludzie są jakby ci sami... Obcy na wsi od razu budzi ciekawość, ale kiedy się zaczyna rozmowę i podaje nazwiska, od razu jest jak dawniej. Wszyscy pamiętają Dziadków, Mamę, Wujka Tadka. Jakie to miłe uczucie. Wspominać, wspominać jest bosko! Moja Przyjaciółka D. sugeruje, żeby nie patrzeć w przeszłość, żeby iść do przodu. Tak, ale czasem chce się zatrzymać w biegu i wtedy wspomnienia są najpiękniejsze. Pomagają, podbudowują. To był piękny dzień, ten 09.09.09.

A na zdjęciach? Trochę jesieni = grzyby. No i Policzko z wczoraj... Pozdrowienia.

Zdjęcia z Policzka można obejrzeć TUTAJ.

Przy okazji zakończenia roku szkolnego 2011/2012 Marek Niedźwiecki znów wraca wspomnieniami do wakacji na Policzku.

Żegnaj szkoło... (2012-06-29)

Ale się kiedyś czekało na wakacje. Cały rok szkolny. A te dwa miesiące śniły mi się po nocach. Co ja będę wtedy robił? Jagody, grzyby, rzeka, las. "Lato z Radiem". Tak, tak, już wtedy grało. I na to też się czekało. Dziadek Włodek... Muzyka "lekka, łatwa i przyjemna". W sam raz na lato. Jedynka w latach 70 grała światowe hity chyba tylko w "Lecie z Radiem". ABBA, Boney M, Smokie, Slade, Rubettes... I jak tu było nie czekać?

No i jeszcze wakacje u Dziadków. Policzko koło Przedborza. To była wyprawa! Mama, Tata, czwórka dzieciaków. Pekaesem (najlepiej, jak jechał Jelcz, a nie San) z Szadku do Łodzi. Przesiadka na Dworcu Fabrycznym. Autobus do Przedborza, a tam już czekał Dziadek. Na Policzko wozem zaprzęgniętym w ulubione konie. Lojtek i Kary... Mogło tak być. Pamięć jest zawodna. Pamiętam natomiast smak chleba wypiekanego przez Babcię. Wystarczyło posmarować masłem, a do tego kubek zsiadłego mleka. Smaki dzieciństwa.

* * *

O wakacjach na Policzku dziennikarz wspomniał także w wywiadzie udzielonym dla Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich w lutym tego roku, poniżej fragment tego wywiadu:

Jesteś sentymentalny?

Jestem za sentymentalny. Właściwie mam to po tacie. On też się wzruszał i widocznie to gdzieś w genach przechodzi. Pojechałem na przykład na Policzko, koło Przedborza, gdzie mieszkali moi dziadkowie. Nie byłem tam 30  albo może i 40 lat.

I co zobaczyłeś?

Zobaczyłem takie samo miasteczko, domy, a nawet ludzi, którzy pamiętali mnie, bo znają mnie z telewizji,  z gazety albo z jakiegoś zdjęcia. Nie znalazłem już tego miejsca, gdzie moja babcia piekła chleb, gdzie jedliśmy ten chleb z masłem, które ubijała w maselnicy. I pamiętam, że zsiadłe mleko było takie, że można było je kroić nożem. Nigdy już tak mi nie smakowało. Tego dziś już nie ma, nie zrobię już takich kotletów mielonych, jakie robił mój tato, ale specjalizuję się w kotletach mielonych, bo szukam tamtych smaków z dzieciństwa, więc jestem sentymentalny.

Cały wywiad można przeczytać pod poniższym linkiem:

Stowarzyszenie Dziennikarzy Polskich - Rozmowa dnia z Markiem Niedźwieckim, 5 lutego 2012 roku

Fotografie udostępnił Pan Marek Niedźwiecki (dziękujemy!).

Wspomnienia Marka Niedźwieckiego opublikowała także Gazeta Radomszczańska w numerze z 28 czerwca