Przystępując do rejestracji sztabu i organizowania koncertu na XXIV Finał WOŚP miałem sporo obaw. Najpierw pamiętne ataki ze strony przedstawicieli Kościoła i skrajnej prawicy i to w dodatku fałszywe. Planowałem zrobić imprezę ze sporym rozmachem. Miał przylecieć helikopter wojskowy, ale po pamiętnym wystąpieniu posła Piętki wszystko stało się niepewne, a wielu ludzi uległo zastraszeniu. Jednak dalej robiłem swoje, chociaż często nachodziła mnie myśl, że to „za dużo na jednego” i nie mam już siły pilnować każdego szczegółu.
Pierwszy rekord to liczba wolontariuszy. Zgłosiło się ich aż 24. Przy czym jednym z nich była emerytowana nauczycielka po 60-tce czyli moja mama. Nie jest łatwo załatwić sprawę rejestracji uczniów, z którymi nie spotykam się na co dzień. Zaczęli też odpadać lokalni wykonawcy, dlatego postanowiłem poszukać w najbliższej okolicy, żeby za podobną sumę ściągnąć kilku gości specjalnych. Koncert zespołu HABAKUK podczas VI Festiwalu Piosenki Angielskiej i Dni Przedborza został bardzo dobrze przyjęty i dlatego pomyślałem
o reggae. Nawiązałem kontakt z młodym zespołem UKŁAD SŁONECZNY z Piotrkowa Trybunalskiego, który zaprosił mnie na swój koncert do Pubu 66. Po obejrzeniu występu nie miałem wątpliwości, że to dobry wykonawca. Folk ciągle wzbudza zainteresowanie, dlatego skontaktowałem się jeszcze ze starymi znajomymi z orkiestry CZęSTOCHOWA PIPES AND DRUMS. Wprawdzie w minimalnym składzie (5-osobowym), ale zgodzili się przyjechać.

Początkowo swój powrót planował zespół S.P.A.M. z Bartkiem Łyszczarkiem, ale niestety gitarzysta odwołał swój udział na pół miesiąca przed imprezą. Trudno – pomyślałem, najwyżej zaczniemy później albo skończymy wcześniej. W międzyczasie skontaktował się ze mną Domino Pretty Boy z Warszawy - były gitarzysta zespołu rockabilly THE REAL GONE TONES, który na „5 odjeździe” dał niesamowity występ ze swoją żywiołową wokalistką Marlą. Okazało się, że założył nowy zespół i nie zdążył nigdzie zaplanować koncertu na Finał WOŚP. Dotacje z Urzędu ustalone, co tu robić … na szczęście z miejsca znalazł się sponsor czyli firma LEMTECH z Wojciechowa i mogłem zorganizować debiutancki występ zespołowi BLUEBERRY HILL.

Równocześnie trwały inne przygotowania. Wykorzystałem starą scenografię, w której trzeba było tylko zmienić cyfrę na „6”. Dostaliśmy też plakaty WOŚP z czystym ekranem, w którym wystarczyło wpisać program. Kilka z nich wypisałem sam, trochę pomogły mi dziewczyny z II „a” gimnazjum, ze szkolnego koła wolontariatu: Agnieszka Auguścik, Weronika Kazimierczak, Patrycja Kowalska, Sandra Dziuba i Paulina Zbysz. Ich dziełem była też nowa pacyfka. Rozsyłam informacje gdzie się da. Mówią o nas w NTL-u, Radio Strefa „Piotrków Trybunalski”, a plakaty trafiają do Wielgomłyn, Gomunic i Gór Mokrych. Pomoc rzeczową otrzymałem też od sponsorów: Robert Dziuba pozwolił na zrobienie darmowych zakupów w Lewiatanie i Mili (brystole, kredki, kawa, herbata, woda, lakiery koloryzujące etc), Grzegorz Trzeciak przywiózł nam kosz słodkich bułek i pączków oraz trzy bochenki krajanego chleba (chleby rozdałem zespołom, aby zapamiętały smak przedborskiego pieczywa ;-) kartony z pizzą jak co roku dostarczyły nam restauracja „La Vera” i pizzeria „Fantazja”. Stowarzyszenie Przyjaciół Ziemi Przedborskiej dostarczyło kugle do sprzedaży i na poczęstunek dla zespołów i obsługi.

Montaż scenografii to zawsze nerwowa i mozolna praca. Załatwiłem dwie listwy panelowe od Artura Zasobniaka, Gienek Olejnik wywiercił dziury i tym sposobem ominąłem problem za niskich drabin w MDK-u. Kupiłem paczkę pinesek, rolkę taśmy, dostałem od pani Smolichowej garść agrawek i w czwartek po południu, na dwa dni przed Finałem, razem z młodzieżą z liceum montowaliśmy scenografię. Wykorzystaliśmy karty z literami z ubiegłych lat i elementy starych banerów, ponieważ tegoroczny był trochę mniejszych rozmiarów. Gdyby nie grupa z II „a” i pomysł pana Adama z pomarańczą na sznurku, nie byłoby żadnego wystroju sceny. Dziękuję po raz kolejny!

Wreszcie niedziela. Wolontariusza od rana chodzą po mieście, stoją przed placem kościelnym i jeżdżą do okolicznych wsi własnymi samochodami. Od 10:00 mogą już wejść do MDK-u, ogrzać się i wypić herbatę. Wkrótce przyjeżdżają motocykliści z V-C 19-78 MC Poland Prospect Przedbórz i przygotowują mini – wystawę motocykli retro (Panonia, WFM, stary Romet) i stoisko gadżetów klubu motocyklowego. W „miasteczku koncertowym” na holu tworzymy jeszcze punkt sprzedaży kugla, tablicę do graffiti, mini „Sie Ma Shop” i punkt robienia fryzur (w tym roku Kaśka Sobczyk i Natalia Olejnik postarały się też o gumowe rękawiczki, szablony i ręcznik). Około 11:00 musimy jeszcze raz pojechać do Radomska, bo telewizja NTL zaprosiła nas do studia do programu na żywo. Prezydent klubu – Jacek Drąg bierze samochód, wsiada z nami Michał Kieruzal i dwoje wolontariuszy.

Po powrocie dowiaduję się, że muszę przesunąć występ jednej z uczennic, bo „właśnie dzisiaj jest mały koncert kolęd w szpitalu na ulicy Częstochowskiej, który organizuje Dom Formacji”. Bardzo dobrze, ale czemu nie w czasie Bożego Narodzenia, zaraz po nim albo po Nowym Roku tylko w trakcie Finału? Odpowiedzcie sobie sami, bo nam to nie przeszkodziło w organizacji.

Bardzo szybko przyjeżdża UKŁAD SŁONECZNY i robi próbę dźwięku. Wcześniej na scenie próbę robią ŻAKLINKI. Jestem podenerwowany, bo grozi poślizg. Wreszcie wchodzimy na scenę. Razem ze mną i konferansjerkami publiczność wita wyłącznie dyrektorka MDK-u - Halina Mikuszewska. Na widownię puszczamy balony i zgodnie z hasłem „Mierzymy wysoko”, publiczność podbija je jak najwyżej. Straż Pożarna objeżdża Rynek na sygnale. Na scenie AGATA PA¬DZIERSKA śpiewa „Nie, nie, nie” z repertuaru T.LOVE, a treść piosenki pasuje jak ulał do aktualnych wydarzeń. Przekazuję mikrofon konferansjerkom i dziewczyny wkraczają do akcji. Aleksandra Hajduk i Martyna Mendelska z gimnazjum prosiły mnie już od ubiegłego roku, aby zarezerwować im prowadzenie koncertu. Zaraz po Nowym Roku napisałem im program i przyznam, że młodzież jak zwykle poradziła sobie całkiem nieźle. Przez te lata już 12 osób było konferansjerami. W siedzibie sztabu Danusia Korpas, Ela Szmigielska i Przemek Pigoń liczą forsę. Na razie jest jakieś 2000 złotych. Nie spodziewamy się cudów.

Jako pierwsze wychodzi Niepubliczne Przedszkole „Gumiś” i prezentuje spektakl „O pluszowych misiach”. Przedstawienie miało oczywiście bardzo pogodną treść, ale tytuł od razu podsuwał analogię do akcji „Historia misia” również prowadzonej przez WOŚP,
a wymierzonej przeciwko przemocy wobec dzieci. Oczywiście śmiech i wzruszenie, a na sali tłok. Po przedszkolakach wchodzi klasa II „a” Bożeny Ryszki. Elegancko wystrojone dzieci śpiewają kolędę „Pastuszek bosy”, „Poleczkę zimową” i tańczą walca z „Nocy i dni”.
Kolejne grupa to połączone klasy III „a” i III „b” Moniki Wysockiej i Lucyny Orłowskiej. Dzieci śpiewają piosenki „Pięknie żyć” i „Marzenia się spełniają”. Znów idealnie dobrana treść do akcji. Ostatnia grupa dziecięca, to ŻAKLINKI - weterani „Przystanku Przedbórz”. Tym razem zespół taneczny ma sukienki w kropki i wykonuje trzy układy: disco, cza-cza i swój żelazny numer – taniec belgijski. Trochę nowych tancerzy, ale występ jak zwykle żywiołowy. W MDK-u wciąż pełno ludzi. Rusza sprzedaż kugla i schodzą pierwsze gadżety.

Przychodzi czas popisy gitarowe. SANDRA GLęDA z VI „b” gra i śpiewa „Lady in Black” zespołu Uriah Heep i „Naucz mnie” Sarsy. Zaraz po niej wchodzi solistka ANIA ŁYSZCZAREK z klasy V „c” i wykonuje evergreen „We are the word”, „Tam - tam” Moniki Lewczuk i „Miasto” (z filmu „Miasto 44”). Obie dziewczyny grają z nami już po raz drugi.

Zespół BLUEBERRY HILL niestety mógł przyjechać tylko w duecie, bo kontrabasista nie dostał zwolnienia z pracy, ale zagrali tak, jakby im to w ogóle nie przeszkadzało. Nie dość, że debiut w Przedborzu, to jeszcze udany. Pełen energii popis gitarowy chłopaka i dziewczyny z Warszawy w stylu rockabilly i hillybilly zrobił wrażenie. Mało kto dziś pamięta, kto na przełomie lat 50/60 komponował i grał te przeboje, ale melodie kojarzą wszyscy. Poza tym image sceniczny - żywcem wycięci z żurnala mody lat 50-tych, która częściowo wraca.

Harcerze z 26 DH „ŻYWIOŁY” grali ze mną od pierwszego odjazdu. Zaprawieni w konkursach dali bardzo dobry koncert akustyczny, a brzmienie gitar wzbogacili fletem i skrzypcami. Ze sceny płynie „Czardasz na Połoninie”, stara harcerska ballada „Krajka” i „Czerwone słoneczko” z repertuaru DWA PLUS JEDEN.

Już po raz trzeci WOŚP gra nie tylko na rzecz pediatrii, lecz także geriatrii, dlatego nie mogło zabraknąć CHóRU KLUBU SENIORA, któremu akompaniowała MAŁGORZATA BŁOńSKA. Seniorzy byli trochę wkurzeni, bo z powodu spotkania opłatkowego i paru innych, zorganizowanych „właśnie” 10 stycznia po 15:00, zabrakło im w zespole 3 głosów. Nie wypadli jednak źle. Pomysł dobrania repertuaru w formie przebojów polskich piosenkarek czyli Haliny Kunickiej, Ireny Santor czy Maryli Rodowicz był bardzo dobry.

Nagle mam wrażenie, że coś zaczyna nawalać. Na scenę mają wejść PIPES AND DRUMS, ale jeszcze ich nie ma. Jak się okazało, to był już ich trzeci i ostatni koncert tego dnia, więc byli zmęczeni, a warunki na drodze coraz trudniejsze. Sandra Ględa i Wiktoria Sipowicz oznajmiają, że z planowanego kilkuosobowego występu mogą zaśpiewać tylko we dwie. Jadę szybko do domu i przywożę płytę. Dziewczyny śpiewają piosenkę z podręcznika „School Photo” i przerwa w imprezie zostaje zażegnana. Na scenę wprowadzam flecistów z klasy V „c”, przebraną w szkockie czapki i spódniczki (te stroje to efekt dwóch lat zbierania po wyprzedażach). Przygotowują się do występu jako support, bo oto na scenę wchodzi zespół dudziarzy i bębniarzy. Nasi fleciści – Ania, Natalia, Wiktoria, Łucja i Małgosia, odpowiedni przeszkoleni przez Józefa Szymoniaka, grają tradycyjną szkocką melodię „Auld Lang Syne”, u nas czasem nazywaną „kanonem noworocznym”. Po chwili odstawiają flety, a Pipes’n’Drums grają to samo na dudach, a dzieci śpiewają po angielsku. Po rozpoczęciu wojskowym krokiem schodzą ze sceny, a Szkoci napełniają salę falą potężnych dźwięków. Muszę powyłączać wszystkie mikrofony. W pewnym momencie jedna z dziewcząt odstawia instrument i zaczyna tańczyć. Pod koniec dowodząca orkiestrą zaprosiła chętnych ludzi z widowni, którzy mogli spróbować gry na dudach i bębnach. Chyba mało kto z obecnych na widowni pamiętał ich występ z 2008 roku, więc dobrze się stało, że wystąpili po raz kolejny. Sami Warszawiacy przyznali, że występ Pipes w Przedborzu był dodatkowym pretekstem do przyjazdu.

Ja i motocykliści licytujemy ostatnie przedmioty, nabywcy otrzymują apteczki pierwszej pomocy, które zostały mi po biciu rekordu na resuscytację krążeniowo – oddechową i na scenę wkracza ostatni gość czyli UKŁAD SŁONECZNY. Ich muzyka to klasyczne reggae, chwilami bardziej energiczne, chwilami transowe, trochę domieszki ska, ale najbardziej żywiołowo reaguje na widowni klasa VI. Chyba tylko dzieci są takie spontaniczne. Co ciekawe, klawiszowiec chodzi jeszcze do szkoły średniej, a saksofonista to doświadczony jazzman, ale zgrani są doskonale. Wokalistka Monika przeprasza wszystkich za ich niedyspozycję z powodu przeziębienia, ale wątpię, aby ktokolwiek to zauważył. Świetny występ. „Po co?”, „Brama” czy „Jah Revolution” mogą stać się nowymi standardami polskiego reggae. Grają jeszcze „Plażę” i jesteśmy coraz bliżej końca. Komisja liczy wytrwale i … nie mogę uwierzyć! Suma jak przed dwoma laty czyli ponad 8000.

Na scenę wychodzi BARTEK ŁYSZCZAREK. Śpiewa „Angels” Robbie Williamsa, „Wybacz” i „Parę chwil” IRY oraz „Na falochronie” EMIGRANTóW, po czym zaprasza wszystkich na „Światełko do nieba”. Zebranym ogłaszam sensację wieczoru – jest już ponad 9000! Tyle jeszcze nie było. Ostatni ofiarodawcy wciskają mi na Rynku datki.

Biuro Promocji odłożyło mi jeden z zestawów fajerwerków, który odpala Sylwek Hajduk w asyście strażaków z OSP. W niebo leci 70 wystrzałów. Po ostatecznym podliczeniu wychodzi suma: 9.157,16 zł i 3.10 euro. To największa suma, jaką udało się zebrać w ciągu wszystkich edycji „Przystanku Przedbórz”. Zagrały 3 zespoły zaproszone, było 24 czyli największa liczba wolontariuszy, przyjechali ludzie nawet z Krasocina … Wyszło lepiej niż się spodziewałem. Od 2010 roku w Przedborzu zebraliśmy ponad 40.000 złotych, a przecież były zbiórki we wcześniejszych latach. Dziękuję wszystkim, którzy nas wsparli datkami, występami, obecnością na koncercie i w każdy inny sposób.

Wolontariusze:

klasa II a: Cezary Auguścik, Aleksandra Krawczyk, Nikola Baczyńska, Aleksandra Bielecka, Aleksandra Margas, Sylwia Sobańska, Weronika Dębska, Magdalena Górska, Olga Zbysz, Karolina Stępień, Kamil Sarnowski;

klasa III b: Patrycja Obarzanek, Agnieszka Hajduk, Magdalena Margas, Dżesika Majchrowska, Kamil Krawczyk, Karol Jadowski;

klasa III a: Jakub Ruszczyk, Piotr Włoch, Szymon Dzięcioł, Krzysztof Kowalski, Aleksandra Wrześniewska.

Emerytka: Anna Czuryłłowa.
  

Patronat medialny:

Telewizja NTL, „Po Prostu Informacje”, www.przedborz.com.pl

Łukasz Czuryłło

Filmy: 

NTL - Rozmowa z Łukaszem Czuryłło, szefem Sztabu WOŚP w Przedborzu

Reportaż NTL - O atrakcjach WOŚP w powiecie, w tym o Przedborzu

Blueberry Hill

Pipes & Drums

Układ Słoneczny